۶۷ درصد مردم گفتگوهای زنده اینستاگرامی چهره‌های شاخص را تماشا نمی‌کنند

تحقیقات اخیر نشان می دهد، ۶۷ درصد مردم گفتگوهای زنده اینستاگرامی چهره‌های شاخص را تماشا نمی‌کنند.

یافته‌های موج دوم نظرسنجی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات با عنوان «بررسی دیدگاه مردم درخصوص کرونا» منتشر شد که بر اساس آن حدود ۶۷ درصد مردم گفتگوهای زنده اینستاگرامی چهره‌های شاخص را تماشا نمی‌کنند و ۳۳ درصد نیز به ترتیب از افزایش تماشای این شبکه اجتماعی، کم شدن میزان علاقه و یا عدم تغییر در میزان مصرف آنها از این شبکهدر فضای مجازی حکایت دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بنا به اعلام روز چهارشنبه روبط عمومی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، داده‌های این نظرسنجی با استفاده از پرسشنامه و به صورت تلفنی در۳۰ اردیبهشت تا ۱۰ خرداد سال جاری گردآوری شده است. جامعه آماری این نظرسنجی را شهروندان ۱۸ سال و بالاتر ساکن در شهر و روستاهای کشور تشکیل داده و دو هزار و ۱۱۲ نفر به روش تصادفی انتخاب شده و مورد پرسش قرار گرفته‌اند.

۳۹ درصد پاسخگویان از سرعت اینترنت در ایران رضایت ندارند. از سوی دیگر ۱۴.۵ درصد افراد پاسخگو از سرعت اینترنت راضی هستند. ۲۳.۹ درصد افراد نیز تاحدودی از سرعت اینترنت رضایت دارند. ۲۲.۲ درصد افراد پاسخگو نیز اعلام کرده اند از اینترنت استفاده نمی کنند.

در این نظرسنجی از پاسخگویان درباره تغییر در میزان استفاده‌شان از برخی مقولات موجود در فضای مجازی در شرایطی که جامعه درگیر ویروس کویید ۱۹ است سوال پرسیده شد. این مقولات عبارتند از: تماشای گفت وگوهای اینستاگرامی، تماشای آنلاین فیلم از سایت‌های داخلی، خرید یا دانلود کتاب الکترونیک و گوش دادن به کتاب گویا، تماشای آنلاین سخنرانی های مذهبی، مداحی و روضه خوانی، شرکت در کلاسهای مهارت آموزی و سفارش و خرید اینترنتی.

۱۱.۴ درصد پاسخگویان اعلام کرده اند که میزان تماشای گفت وگوهای چهره های محبوب در لایوهای اینستاگرام نسبت به قبل از ظهور کرونا افزایش یافته است. این در حالی است که ۶.۶ درصد افراد گفته اند که این قبیل گفت وگوهای اینستاگرامی را نسبت به قبل کمتر تماشا کرده اند. ۱۳.۱ درصد افراد نیز بیان داشته اند که تغییری در میزان مصرفشان در این زمینه اتفاق نیفتاده است. ۶۷.۸ درصد پاسخگویان نیز گفت وگوهای زنده اینستاگرامی چهره های شاخص را تماشا نمی کنند.

۱۵.۹ درصد پاسخگویان نسبت به قبل از ظهور کرونا بیشتر از طریق سایتهای داخلی مثل آپارات، نماوا و فیلیمو به صورت آنلاین فیلم تماشا کرده اند. از سوی دیگر ۳.۸ درصد افراد اعلام کرده اند از طریق سایت‌های مذکور در این شرایط کمتر فیلم به صورت آنلاین دیده اند. ۷.۲ درصد افراد پاسخگو نیز گفته اند تغییری در میزان تماشای آنلاین فیلم در دوران کرونا برایشان ایجاد نشده است. ۷۳ درصد پاسخگویان نیز از سایتهای داخلی که امکان آنلاین تماشای فیلم را فراهم می کند، استفاده نمی کنند.
۹.۴ درصد پاسخگویان در شرایط کنونی بیشتر از قبل کتاب الکترونیک یا گویا مصرف می کنند اما ۲.۳ درصد افراد اعلام کرده اند نسبت به قبل از ظهور کرونا کمتر کتاب الکترونیک تهیه کرده اند یا به کتاب گویا گوش داده اند. ۵.۷ درصد افراد نیز گفته اند تغییری در میزان استفاده از این قبیل کتابها در شرایط کنونی نداشته اند. ۸۲.۴ درصد پاسخگویان نیز در کل از کتابهای الکترونیک یا گویا استفاده نمی کنند.

۹.۵ درصد پاسخگویان بیشتر از قبل پیگیر برنامه های آنلاین مذهبی اعم از سخنرانی و مداحی بوده اند، این در حالی است که ۲.۴ درصد افراد پاسخگو کمتر از قبل این قبیل موارد را تماشا کرده اند. ۷.۲ درصد پاسخگویان اعلام کرده اند تغییری در میزان تماشای آنلاین سخنرانی های مذهبی، مداحی و روضه خوانی نسبت به قبل از ظهور کرونا برایشان اتفاق نیافتاده است. ۸۰.۸ درصد پاسخگویان نیز به صورت کلی از این قبیل برنامه ها استفاده نمی کنند.
بر اساس این نظرسنجی، ۹ درصد پاسخگویان در شرایط کنونی بیشتر از قبل در کلاسهای مهارت آموزی مجازی از قبیل دوره های هنری یا ورزشی شرکت کرده اند اما ۲.۱ درصد افراد اعلام کرده اند میزان حضور در این قبیل کلاسها نسبت به قبل از ظهور کرونا کاهش یافته است. ۴.۲ درصد پاسخگویان نیز گفته اند میزان حضورشان در کلاسهای مهارت آموزی مجازی در شرایط کنونی فرقی نکرده است. ۸۴.۵ درصد پاسخگویان نیز از کلاسهای مهارت آموزی آنلاین به صورت کلی استفاده نمی کنند.

۲۱.۸ درصد پاسخگویان گفته اند پس از ظهور کرونا بیشتر خرید اینترنتی کرده اند. این در حالی است که ۳.۶ درصد پاسخگویان نسبت به قبل کمتر سفارس یا خرید اینترنتی انجام داده اند. ۹.۲ درصد افراد پاسخگو نیز تغییری در میزان استفاده از امکان خرید اینترنتی نسبت به قبل نداشته اند. ۶۵.۱ درصد افراد پاسخگو نیز به صورت کلی سفارس یا خرید اینترنتی نمی کنند.

یافته‌های این نظرسنجی همچنین تجربه های جدید مجازی را نشان می‌دهد. به استناد این یافته‌ها، تنها ۷.۳ درصد پاسخگویان اعلام کرده اند در مدت شیوع کرونا کنسرت یا تئاتر آنلاین دیده اند. ۴۲.۵ درصد افراد پاسخگو نیز از شبکه های اجتماعی برای مهمانی آنلاین (دورهمی یا جشن تولد)،  گفت وگو با دوستان و اقوام و یا مراسم ختم دوستان و اقوام  در شرایط ظهور کرونا استفاده کرده اند. ۱۳.۸ درصد پاسخگویان نیز تجربه دورکاری یا برگزاری جلسات کاری آنلاین را در مدت شیوع کرونا داشته اند. در نهایت ۵۳.۴ درصد افراد اعلام کرده اند از زمان شیوع کرونا تاکنون یکی از اعضای خانواده‌شان در کلاسهای مجازی مدرسه یا  دانشگاه شرکت کرده است./ایرنا

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: کلاسهای مهارت آموزی استفاده نمی کنند ۸ درصد پاسخگویان تغییری در میزان شرایط کنونی خرید اینترنتی تماشای آنلاین گفت وگوهای گفته اند نیز گفت ۴ درصد ۳ درصد ۷ درصد ۵ درصد ۹ درصد ۲ درصد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۰۵۶۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دهه ۹۰؛ دهه‌ی «رکود، عبرت، تجربه»

خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی ۹۰، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد. - اخبار اقتصادی -

گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم- 

وقتی میان فعالان اقتصادی از دهه‌ی 1390 شمسی سخن به میان می‌آید، تصویر یک دهه «عقب‌ماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالش‌های اقتصادی» در ذهن‌هایشان نقش می‌بندد و زمانی که می‌خواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویه‌ای آسیب‌های این دهه را بر می‌شمرند: از وضعیت نامناسب شاخص‌های کلان اقتصاد تا رکود در کسب‌و‌کارهای خرد و کلان، از آسیب‌های تشدید تحریم‌ها تا انفعال دولت‌ها در برابر تحریم و بی‌توجهی به برنامه‌ها و سیاست‌های «خنثی‌کردن اثر تحریم‌ها».

تاجران زبده و پژوهشگران اقتصاد بین‌الملل نیز از «شرطی‌کردن اقتصاد» نسبت به مذاکره با غرب می‌گویند و بی‌توجهی به سیاست اصولی «ترجیح شرق به غرب»؛ آن هم درست در دهه‌ای که قدرت اقتصادی در حال انتقال از غرب به شرق بود. دهه‌ی 1390 چه بود و چه مختصاتی داشت؟ آن دوران تمام شده یا دهه‌ی جدید، دهه‌ی 1390 جدیدی است!؟  

افول شاخص‌های کلان

میانگین رشد اقتصادی دهه‌ی 1360 -با وجود آثار انقلاب و مشکلات ناشی از جنگ تحمیلی- برابر با 4.3 درصد بود. این شاخص در دهه‌ی 1370 برابر با 3.1 درصد و در دهه‌ی 1380 برابر با 4.4 درصد بود. میانگین رشد اقتصادی پس از انقلاب (از 1360 تا پیش از آغاز دهه‌ی 1390) نیز برابر با 3.9 درصد بود. این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در دهه‌ی 1390 به 0.9 درصد کاهش یافت.

درآمد ملی سرانه که در سال 1390 برابر با 8.1 میلیون تومان بود در سال‌های پس از آن کاهش یافت؛ تا جایی که میانگین درآمد سرانه در این دهه به 7.4 میلیون تومان (به قیمت ثابت سال 1390) رسید. فقر مطلق که از 46.8 درصد در سال 1989 میلادی (تقریباً معادل سال 1368؛ سال پایانی جمگ تحمیلی) به 12.3 درصد در سال 2011 میلادی (تقریباً معادل سال 1390 شمسی) رسیده بود، در دهه‌ی تعطیل اقتصاد ایران دوباره افزایش یافت و به 21.9 درصد در سال 2020 میلادی (تقریباً معادل 1399 شمسی) رسید؛ به عبارت دیگر قدرت خرید عموم مردم در این دهه آب رفت و فقر مطلق نیز تقریباً دو برابر شد.

تحریم و انفعال

در تحلیل دهه‌ی 1390 نمی‌توان از نقش تحریم‌ها غافل شد؛ تشدید تحریم‌های ظالمانه از ابتدای دهه‌ی 1390 به این سو حتماً به اقتصاد ایران آسیب زد اما انفعال سیاست‌گذار در برابر تحریم‌ها نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه -یعنی افول شاخص‌های کلان اقتصادی- داشت.

کاهش وابستگی اقتصاد به نفت در دهه‌ی 1390، نه یک سیاست مطلوب سیاستگذار بلکه همواره اجبار بود. از دل همین اجبار بود که کلان‌ایده‌ی «مذاکره برای رفع تحریم‌ها» و «رفع‌تحریم به مثابه حل همه‌ی مشکلات از آب خوردن تا بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی» زاییده شد.

سیاستمدارِ عادت‌کرده به زیستِ نفتی که نظم آمریکایی جهان را نیز پذیرفته بود، حتی به‌زور هم حاضر به ترک اعتیاد اقتصاد ایران به نفت نبود. می‌خواست دوباره ذیل نظم آمریکایی، نفت بفروشد و گرد و غبار ضعف کارآمدی مدیریت و سیاست‌های اقتصادی‌اش را زیر فرش درآمد نفتی پنهان کند. «برجام» را تجربه کرد و با خروج آمریکا از برجام، سرش به سنگ خورد. از این منظر، دهه‌ی 1390 را باید دهه‌ی تجربه و عبرت نیز نامید. سیاستمدار در این دهه، عملاً اقدام جدی‌ای برای درمان عیوب ساختاری اقتصاد ایران از جمله تصدی‌گری افراطی دولت، بودجه‌بندی معیوب و نامتوازن، وجود هزینه‌های زائد و مسرفانه و ...  نکرد.

تغییر نظم بین‌الملل

از دیگر ویژگی‌های مهم دهه‌ی 1390 نیز سرعت گرفتن تغییر نظم بین‌المللی بود. در این دهه قدرت اقتصادی به مرور از غرب به شرق -به‌طور خاص آسیا- منتقل شد. در سال 2011 تولید ناخالص داخلی آمریکا (بر اساس دلار برابری قدرت خرید) معادل 15600 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی چین برابر با 13740 میلیارد دلار بود. در سال 2017 ورق برگشت و اقتصاد چین از اقتصاد آمریکا بزرگ‌تر شد. تولید ناخالص داخلی چین در 2024 برابر با 35290 میلیارد دلار است در حالی که این شاخص برای اقتصاد آمریکا برابر با 28780 میلیارد دلار است. رشد اقتصادی هند و سایر اقتصادهای نوظهور آسیایی نیز مشابه بود.

در میانه‌ی این تغییر نظم مهم در دهه‌ی 1390، دولت در ایران عملاً روابط اقتصادی با شرق را از اولویت خارج کرد و تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مذاکره با غرب برای رفع تحریم‌ها گذاشت. رای آوردن ترامپ در ایالات متحده، قدرت گرفتن بن‌سلمان در عربستان، کرونا و سقوط قیمت نفت را نیز باید به لیست اتفاقات شاخص این دهه اضافه کرد.

درس‌هایی برای آینده

خلاصه اینکه در دهه‌ی 1390 یک دهه «رکود»، انباشت چالش‌های اقتصادی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی را شاهد بودیم. در عمل دولت‌ها در اقتصاد داخلی، اصلاح «عیوب ساختاری» را به‌تعویق انداختند و در نسبت اقتصاد ملی با دنیای خارج، بدون توجه به تغییر نظم بین‌الملل تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد مذاکره با غرب برای «رفع تحریم» گذاشتند و استراتژی «خنثی‌سازی اثر تحریم» را  کنار گذاشتند؛ در حالی که در ابتدای دهه، با ابلاغ «سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی» راه‌ها نشان داده شده بود و در انتهای دهه نیز در «بخش اقتصادی بیانیه‌ی گام دوم»، مجدداً بر آن‌ها تاکید شد. در واقع سیاستگذار در این دهه دست به «تجربه‌»‌ای خارج از سیاست‌های کلی نظام زد و درس «عبرت»ی برای دهه‌های پیش رو شد.

حال آیا ما از تجربه‌های دهه‌ی 1390 درس خواهیم گرفت!؟ گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی 90، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد.

انتهای پیام/